-
1 stukać
درزدن ; زدن ; ضربت ; كوبيدن ; مشت -
2 burzić
stukać -
3 стучать
глаг.• brzęczeć• dobijać• klepać• kołatać• przysadzać• przysądzać• pukać• stukać• stukotać• trajkotać• trzaskać• turkotać• uderzać• uderzyć• walić• wytracać• wytrącać• zapukać• łomotać* * * -
4 knock
[nɔk] 1. vt( strike) uderzać (uderzyć perf); hole wybijać (wybić perf); ( inf) ( criticize) najeżdżać (najechać perf) na +acc (inf)to knock sb to the ground — powalić ( perf) kogoś na ziemię
to knock a nail into sth — wbijać (wbić perf) gwóźdź w coś
to knock some sense into sb — wbić ( perf) komuś trochę rozumu do głowy
Phrasal Verbs:2. vi 3. n(blow, bump) uderzenie nt; ( on door) pukanie nt, stukanie nt* * *[nok] 1. verb1) (to make a sharp noise by hitting or tapping, especially on a door etc to attract attention: Just then, someone knocked at the door.) pukać2) (to cause to move, especially to fall, by hitting (often accidentally): She knocked a vase on to the floor while she was dusting.) strącić3) (to put into a certain state or position by hitting: He knocked the other man senseless.) powalić4) ((often with against, on) to strike against or bump into: She knocked against the table and spilt his cup of coffee; I knocked my head on the car door.) zahaczyć, uderzyć2. noun1) (an act of knocking or striking: She gave two knocks on the door; He had a nasty bruise from a knock he had received playing football.) uderzenie2) (the sound made by a knock, especially on a door etc: Suddenly they heard a loud knock.) stuknięcie, pukanie•- knocker- knock-kneed
- knock about/around
- knock back
- knock down
- knock off
- knock out
- knock over
- knock up
- get knocked up -
5 rap
[ræp] 1. vi 2. n( at door) pukanie nt, stukanie nt; (also: rap music) rap mto receive a rap on/over the knuckles — dostawać (dostać perf) po łapach (fig)
* * *[ræp] 1. noun(a quick, brief knock or tap: He heard a rap on the door.) puknięcie2. verb(to hit or knock quickly and briefly: The teacher rapped the child's fingers with a ruler; He rapped on the table and called for silence.) uderzyć, stukać- rap out -
6 стукаться
(обо что-л.) potrącać się, tłuc się, stukać się -
7 ударяться
potrącać się, tłuc się разг., stukać się, uderzać się -
8 щелкать
глаг.• klaskać• mlaskać• stukać• szczękać• trzaskać• uderzyć• walić* * * -
9 стукати
-
10 klappen
vi1) klapać, stukać, uderzać2) być w porządku, udać się -
11 click
[klɪk] 1. vttongue mlaskać (mlasnąć perf) +instr; heels stukać (stuknąć perf) or trzaskać (trzasnąć perf) +instr2. vi 3. npstryknięcie nt* * *[klik] 1. noun(a short, sharp sound, like that of a light-switch being turned on: the click of the camera.) trzask2. verb(to (cause to) make such a sound: The soldier clicked his heels together; The gate clicked.) trzaskać -
12 jab
[dʒæb] 1. vt2. n ( inf)to jab a finger at sb — dźgać (dźgnąć perf) kogoś palcem
to jab sth into sth — wbijać (wbić perf) coś w coś
* * *[‹æb] 1. past tense, past participle - jabbed; verb(to poke or prod: He jabbed me in the ribs with his elbow; She jabbed the needle into her finger.) dźgnąć2. noun(a sudden hard poke or prod: He gave me a jab with his finger; a jab of pain.) dźgnięcie, ukłucie -
13 rattle
['rætl] 1. n( of window) stukanie nt; ( of train) turkot m; ( of engine) stukot m; ( of coins) brzęk m; of chain szczęk m; ( for baby) grzechotka f; ( of snake) grzechotanie nt2. viwindow, engine stukać; train turkotać (zaturkotać perf); coins, bottles brzęczeć (zabrzęczeć perf); chains szczękać (szczęknąć perf)3. vtto rattle along — przejeżdżać (przejechać perf) z turkotem
* * *[rætl] 1. verb1) (to (cause to) make a series of short, sharp noises by knocking together: The cups rattled as he carried the tray in; The strong wind rattled the windows.) szczękać, kołatać2) (to move quickly: The car was rattling along at top speed.) turkotać3) (to upset and confuse (a person): Don't let him rattle you - he likes annoying people.) wyprowadzić z równowagi2. noun1) (a series of short, sharp noises: the rattle of cups.) grzechot, szczęk2) (a child's toy, or a wooden instrument, which makes a noise of this sort: The baby waved its rattle.) grzechotka3) (the bony rings of a rattlesnake's tail.) grzechotka•- rattling- rattlesnake
- rattle off
- rattle through -
14 стукать
глаг.• dobijać• klepać• przysadzać• przysądzać• pukać• stukać• trzaskać• uderzać• uderzyć• walić• wytracać• wytrącać• zapukać -
15 стучаться
глаг.• dobijać• przysadzać• przysądzać• pukać• stukać• trzaskać• uderzać• uderzyć• walić• wytracać• wytrącać• zapukać -
16 clapper
1. mlaskać2. stukać3. trzaskać -
17 frapper
1. bić2. drzwi3. grzmocić4. palnąć5. pukać6. razić7. stukać8. stuknięcie9. trafić10. trzaskać11. uderzać12. uderzyć13. ugodzić14. walić15. zaapelować16. zafrapować17. zaintrygować18. zamrażać19. zapukać20. zbić -
18 taper
1. czopować2. klapać3. klepać4. pisać5. poklepywać6. pukać7. stukać8. uderzać9. uderzyć10. walić11. walnąć -
19 clagarnach
1 brzęk 2 chrzęst 3 dreptać 4 gadanina 5 gadać 6 gwara 7 harmider 8 jazgot 9 kapanie 10 klekot 11 paplanie 12 stuk 13 stukanie 14 stukać 15 stukot 16 stukotać 17 szczęk 18 terkot 19 trajkot 20 tupot 21 łoskot -
20 cnag
1 błazeński 2 chrupanie 3 chrupać 4 chrzęst 5 chrzęścić 6 chwycić 7 chwyt 8 dotknięcie 9 fotka 10 kiks 11 kołatka 12 kłapać 13 miażdżyć 14 nagły 15 przebłysk 16 pukanie 17 pukać 18 schrupać 19 skrzypienie 20 skrzypieć 21 stukanie 22 stukać 23 stuknięcie 24 stłuczka 25 trzask 26 trzaśnięcie 27 trącać 28 uderzać 29 uderzenie 30 uderzyć 31 ugryźć 32 ujęcie 33 ukąsić 34 walić 35 zagęszczać 36 zapukać 37 zatrzaskiwać 38 zderzać 39 zdjęcie 40 zgrzytać
См. также в других словарях:
stukać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, stukaćam, stukaća, stukaćają {{/stl 8}}– stuknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, stukaćnę, stukaćnie, stukaćnij, stukaćnął, stukaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} uderzając czymś w coś twardego, powodować powstanie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stukać — ndk I, stukaćam, stukaćasz, stukaćają, stukaćaj, stukaćał stuknąć dk Va, stukaćnę, stukaćniesz, stukaćnij, stukaćnął, stukaćnęła, stukaćnęli, stukaćnąwszy 1. «uderzając czymś (zwykle twardym) w coś twardego, powodować charakterystyczny odgłos;… … Słownik języka polskiego
stukać się – stuknąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uderzać jakąś częścią ciała w coś twardego; zderzać się z czymś (twardym) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stuknął się czołem we framugę drzwi. Stuknęła się lekko w łokieć. {{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stukać się — Stuknąć się (palcem) w głowę, w czoło, w łeb zob. głowa 52. Stuknij się w czoło, w głowę, w łeb zob. puknąć się … Słownik frazeologiczny
стук — род. п. а, стукать, аю, стучу, стучать, укр. стук, стукати, блр. стукаць, др. русск. стукъ, стукнути, сербск. цслав. стукъ sonus , польск. stuk, stukac. Звукоподражательного происхождения. Ср. лтш. stukât идти маленькими шажками (о детях,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
potępieniec — 1. pot. Drzeć się, krzyczeć, jęczeć itp. jak potępieniec «drzeć się, krzyczeć, jęczeć itp. bardzo głośno»: Chce pani powiedzieć, że złamał nogę? (...) Zaraz złamał: zwichnął. A krzyku narobił, że aż sąsiedzi zaczęli stukać w ścianę. Wył jak… … Słownik frazeologiczny
bębnić — ndk VIa, bębnićnię, bębnićnisz, bębnićnij, bębnićnił 1. «uderzać czymś w coś, o coś wielokrotnie, czyniąc hałas, rzadziej: grać na bębnie; stukać, walić, łomotać» Bębnić w bęben pałeczkami. Bębnić pięściami w drzwi, palcami po stole. Bębnić w… … Słownik języka polskiego
człapać — ndk IX, człapaćpię, człapaćpiesz, człap, człapaćpał 1. «iść krokiem powolnym wlokąc nogi; stąpać ciężko, powoli; wlec się» Z trudem człapać po błocie. Koń człapał miarowo. 2. «idąc klapać, stukać obuwiem spadającym z nóg» Człapać za dużymi… … Słownik języka polskiego
dobić — dk Xa, dobićbiję, dobićbijesz, dobićbij, dobićbił, dobićbity dobijać ndk I, dobićam, dobićasz, dobićają, dobićaj, dobićał, dobićany 1. «zabić bliskiego śmierci, na pół martwego, zadać ostatni, śmiertelny cios, przyśpieszyć biciem, uderzeniem… … Słownik języka polskiego
drzwi — blp, D. drzwi «ruchome zamknięcie otworu wejściowego do budynku lub jakiegoś wnętrza; sam ten otwór» Drzwi boczne, główne. Drzwi wejściowe, kuchenne. Drzwi do pokoju, do holu, do gabinetu. Drzwi od szafy, od kuchni, od pokoju. Drzwi na schody, na … Słownik języka polskiego
hałasować — ndk IV, hałasowaćsuję, hałasowaćsujesz, hałasowaćsuj, hałasowaćował 1. «robić hałas, głośno się zachowywać; stukać, łomotać, huczeć; krzyczeć, wrzeszczeć» Hałasować podkutymi butami, garnkami w kuchni. Dzieci hałasują na podwórzu. Traktory,… … Słownik języka polskiego